Koorklassen

Tekst tranen van Petrus

Italiano

Ma gli archi che nel petto gli aventaro
Le saette più acute, e più mortali,
Fur gli occhi del signor, quand’ il miraro;
Gli occhi fur gli archi e i sguardi fur gli strali,
Che del cor non contenti sen passaro
Fin dentro a l’alma, e vi fer piaghe tali,
Che bisognò, mentre che visse poi
Ungerle col licor de gli occhi suoi.

Tre volte havev’ a l’importuna e audace
Ancella, al servo, et a la turba rea
Detto e giurato, che giamai seguace
Non fu del suo signor, né’l conoscea;
Il gallo publicatol contumace
Il dì chiamato in testimon v’havea.
Quando del suo gran fallo a pena avvisto
S’incontrar gli occhi suoi con quei di Christo.

Nederlands

Maar de pijlen die zijn borst doorboorden
met de scherpste en de dodelijkste schachten,
waren de ogen van de Heer, toen zij hem zagen.
Zijn ogen waren bogen en Zijn blikken waren pijlen,
die niet tevreden waren met het hart alleen. Ze drongen door
tot in het diepst van zijn ziel en bezorgden hem zulke wonden,
dat hij ze de rest van zijn leven, van toen af aan,
moest zalven met de balsem van zijn ogen.

Drie maal had hij, – aan de brutale en slimme
dienstmeid, aan de knecht en aan de misdadige meute -,
gezegd en gezworen dat hij nooit ofte nimmer volgeling
was geweest van zijn Heer en Hem nooit gekend had.
De haan verkondigde luidkeels dat
de opgeroepen getuige ontkende erbij geweest te zijn,
toen, van zijn grote misstap nog nauwelijks gewaar,
Petrus’ ogen de blik van Christus troffen.

English

The bows, however, that hurled towards his chest
the fiercest and most deadly arrows
were the eyes of the Lord, when they saw him:
the eyes were the bows and arrows were the eyes,
which, not content with the heart, burrowed
into the soul; and caused wounds so deep
that he had, for the rest of his life,
to anoint them with the tears of his eyes.

Three times already he had declared and sworn
to the insolent and brazen handmaid, the servant,
and the whole nefarious lot that he had never been
in the retinue of his Lord, nor did he know him.
And after the rooster, announcing his guilt,
had called in the new day as witness,
and as he became suddenly aware of his shortcoming,
his eyes met those of Christ.