Afgelopen zomer was ik in Engeland, uiteraard in een veilig gebied, ver weg van de steden en gebieden waar de lockdown weer was ingesteld. Alle nieuwsberichten goed in de gaten houdend, en me aan de regels houdend heb ik de oversteek gewaagd. En ik heb geluk gehad, gezien de quarantainemaatregelen die vlak na mijn terugkeer weer golden….
Om met de Engelsen te spreken: It’s been a lovely week, zo heerlijk dat het altijd is om in Engeland te zijn, de sfeer weer te proeven, de prachtige countryside, black tea with milk, delicious cakes, nou ja, alles. Niet alleen om de koorcultuur zou ik er zó willen wonen, al die prachtige colleges, al die koorscholen, kathedralen, zucht… En wat een tragedie nu er zoveel verloren dreigt te gaan door de coronacrisis die het zingen ook zo raakt.
Wat mijn week bijzonder heeft gemaakt, waren de live afspraken met de musici met wie ik intussen heb samengewerkt: John Rutter, David Hurley en Bob Chilcott. Met Bob en David heb ik de afgelopen weken online workshops georganiseerd. Ook al zijn we het erover eens dat online werken een goed alternatief is, het haalt in de verste verte niet bij het echte live samen zingen. We zijn erg bezorgd om wat er nu allemaal gaande is, maar kijken ook vooral wat we kunnen doen om te blijven zingen.
Intussen is het nieuwe seizoen weer begonnen. Het zal nog niet ‘oud en vertrouwd’ van start kunnen gaan, maar zoals al eerder gezegd in een nieuwsbrief: “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.”
